اگه مالی را پیدا کردیم در چه صورت می توانیم برای خود برداریم ؟
آیت الله خامنه ای : به‌طور کلى مالى که انسان پیدا مىکند اگر نشانهاى نداشته باشد که به واسطه آن، صاحبش معلوم شود، احتیاط واجب آن است که از طرف صاحبش صدقه بدهد.
اگر مالى پیدا کند که نشانه دارد و قیمت آن از 12.6 نخود نقره سکهدار کمتر است، چنانچه صاحب آن معلوم باشد و انسان نداند راضى است یا نه، نمىتواند بدون اجازه او بردارد، و اگر صاحب آن معلوم نباشد، مىتواند به قصد این که ملک خودش شود بردارد و در این صورت اگر تلف شود نباید عوض آن را بدهد.
هرگاه چیزى که پیدا کرده نشانهاى دارد که به واسطه آن مىتواند صاحبش را پیدا کند، در صورتى که قیمت آن چیز به 12.6 نخود نقره سکهدار برسد باید اعلان کند، و چنانچه به نحوى که در رساله‌های عملیه مذکور است اعلان کند و صاحب مال پیدا نشود مىتواند آن را براى خود بردارد به قصد این که هر وقت صاحبش پیدا شد عوض آن را به او بدهد، یا براى او نگهدارى کند که هر وقت پیدا شد به او بدهد، ولى احتیاط مستحب آن است که از طرف صاحبش صدقه بدهد.
اگر انسان در بین سالى که اعلان مىکند از پیدا شدن صاحب مال ناامید شود احتیاط واجب آن است که آن را صدقه بدهد.
آیت الله مکارم شیرازی : باید براى یافتن صاحبش به مدّت یکسال تلاش و کوشش کنید، هرگاه در اثناء از یافتن صاحبش مأیوس شدید مى توانید آن را به نیّت صاحب اصلى به فقیرى صدقه دهید.
آیت الله سیستانی : مال گم شده اگر حیوان نباشد و انسان آن را پیدا کند و نشانه اى نداشته باشد که بواسطه آن صاحبش معلوم شود ، چه قیمت آن کمتر از یک درهم (2.5 گرم تقریبا) باشد چه نـبـاشـد ، مـى تواند آن را براى خود بردارد.و از این قبیل است پول که علامت ندارد، ولى اگر مقدار و خصوصیت زمان و مکان علامتى براى پول باشد باید آن را اعلان کند
آیت الله وحید خراسانی : چنانچه انسان مال گم شده اى که حیوان نباشد پیدا کند ، در صورتى که نشانه اى نداشته باشد که به واسطه آن صاحبش ـ هرچند بین چند نفر معیّن ـ معلوم شود ، و قیمت آن از یک درهم ـ یعنى 6/12 نخود نقره سکه دار ـ کمتر باشد ، جایز است آن را بردارد و تملّک کند و تفحّص از مالکش لازم نیست ، ولى احتیاط مستحبّ آن است که از طرف صاحبش به فقرا صدقه بدهد.
ـ اگر مالى پیدا کند که نشانه دارد و قیمت آن از یک درهم کمتر است ، چنانچه صاحب آن معلوم باشد ـ هرچند در بین افراد معیّن ـ تا رضایت او را نداند نمى تواند بدون اجازه او بردارد ، و اگر صاحب آن به هیچ وجه معلوم نباشد ، مى تواند براى خود بردارد ، و بنابر احتیاط واجب هر وقت صاحبش پیدا شد در صورتى که تلف نشده خود مال را ، و در صورتى که تلف شده عوض آن را به او بدهد.
ـ هرگاه چیزى که پیدا کرده نشانه اى دارد که به واسطه آن مى تواند صاحبش را پیدا کند ، چه صاحب آن مسلمان باشد یا کافرى که مالش محترم است ، در صورتى که قیمت آن چیز به مقدار یک درهم برسد ، باید از روزى که آن را پیدا کرده تا یک سال در محلّ اجتماع مردم اعلان کند.
ـ اگر انسان خودش نخواهد إعلان کند ، مى تواند به کسى که اطمینان دارد بگوید که از طرف او اعلان نماید.
ـ اگر تا یک سال اعلان کند و صاحب مال پیدا نشود ، در صورتى که آن مال را در غیر حرم مکّه پیدا کرده باشد ، مى تواند آن را براى صاحبش نگه دارد که هر وقت پیدا شد به او بدهد ، یا از طرف صاحبش به فقرا صدقه بدهد ، یا براى خود بردارد ، ولى هرگاه صاحبش پیدا شد حقّ دارد بگیرد ، و اگر آن مال را در حرم پیدا کرده باشد باید از طرف صاحبش به فقرا صدقه بدهد.
ـ بعد از آن که یک سال اعلان کرد و صاحب مال پیدا نشد ، اگر مال را براى صاحبش نگهدارى کند و از بین برود ، چنانچه در نگهدارى آن کوتاهى نکرده و تعدّى یعنى زیاده روى هم ننموده ، ضامن نیست ، ولى اگر براى خود برداشته و از بین رفته ، در صورتى که مالک پیدا شود و مطالبه کند ضامن است ، و اگر صدقه داده باشد ، صاحب مال مخیّر است بین آن که به صدقه راضى شود یا عوض مالش را بگیرد و ثواب صدقه براى صدقه دهنده باشد.
http://talabehpasokhgoo.parsiblog.com/
